چگونه یک بمب هسته ای می تواند زمین را از یک سیارک پنهان نجات دهد؟

روزی فرا می رسد که ستاره شناسان این سیارک را چند ماه قبل از رسیدن به زمین شناسایی خواهند کرد. تنها راه فرار در آن مرحله، تلاش برای بمباران هسته سیارک است.

اما آیا ممکن است؟

برخلاف برخی از فیلم های پرفروش هالیوود در دهه 1990، دانشمندان واقعی به سختی نگران برخوردهای مخرب سیارک ها هستند. مدار تقریباً تمام سیارات با قطر بیش از یک کیلومتر دقیقاً ترسیم شده است. مگان بروک اسکارف، محقق حفاظت از سیاره در آزمایشگاه ملی لارنس لیورمور، گفت: «ما می دانیم که آنها به این زودی تهدید نمی شوند.

در عوض، روی یک سیارک نسبتا کوچک، به اندازه یک استادیوم فوتبال تمرکز کنید. این سیارک ها به دلیل فراوانی و توانایی شان در فرار از ناظران سیارک ها شناخته شده اند. به گفته دکتر براک دمن، “این یک سیارک است که ما نگران آن هستیم زیرا می توان آن را از ناکجاآباد دید.”

چنین سیارکی ممکن است برای غول 10 کیلومتری که 66 میلیون سال پیش زمین را نابود کرد، خطرناک نباشد. اما شهاب سنگی که در سال 1908 در آسمان سیبری منفجر شد، تنها 60 متر قطر داشت – انفجاری هولناک از 2000 کیلومتر مربع جنگل. دکتر گفت: “این همان منطقه کل واشنگتن دی سی است.” براک لعنتی

دانشمندان در مطالعه ای که ماه گذشته منتشر شد، با استفاده از شبیه سازی های بسیار دقیق، به این نتیجه رسیدند که یک سیارک پنهان با قطر 100 متر می تواند توسط یک بمب هسته ای 1 مگاتونی با جرم 99.9 درصد از زمین نابود شود. قبل از رسیدن به زمین

در حالت ایده آل، سیارکی که توپ آبی ما را هدف می گیرد، ده ها سال قبل از برخورد شناسایی می شود. در این صورت، احتمال زیادی وجود دارد که فضاپیمای بدون سرنشین بتواند با حرکت کافی از زمین بلند شود. این استراتژی که «فلکسیون» نام دارد، سال آینده برای اولین بار در مأموریت فضایی آزمایش سیارک دوگانه (DART) ناسا آزمایش خواهد شد.

اما حتی اگر سیارک چند سال با زمین فاصله داشته باشد، چنین انحرافی ممکن است استراتژی خوبی نباشد. در این مرحله، احتمالاً برای تغییر مدار سیارک با یک ضربه خیلی دیر شده است و اگر شدت تلاش برای چرخش خیلی زیاد باشد، ممکن است سیارک به قطعات کوچکی تبدیل شود که در نقطه ای به زمین برخورد کند.

به گفته پاتریک میشل، کارشناس سیارک‌ها در رصدخانه کوت دازور فرانسه، استفاده از انفجار هسته‌ای برای از بین بردن یک تهدید بین سیاره‌ای «همیشه آخرین راه‌حل است». اما اگر زمان کافی نداشته باشیم، ممکن است آخرین امید باشد.

تیمی به رهبری پاتریک کینگ، فیزیکدان آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز، شبیه سازی های سه بعدی را انجام دادند تا ببینند آیا انفجار هسته ای می تواند از سیاره محافظت کند یا خیر. او مانند مارکو ایناروس، شرور سریال علمی تخیلی The Expanse، یک سیارک مجازی ۱۰۰ متری را در پنج مدار مختلف پرتاب می کند و یک سلاح هسته ای قدرتمند مگاتون را برای استقبال از آنها می فرستد.

شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهند که اگر انفجار دو ماه یا زودتر از زمان پیش‌بینی‌شده رخ دهد، یک انفجار هسته‌ای برای حذف تقریباً تمام سیارک‌های باقی‌مانده از مسیر زمین کافی است. به گفته دکتر براک متأسفانه، یکی از نویسندگان مقاله، ذرات تحریف نشده احتمالا آنقدر کوچک هستند که همگی در جو می سوزند.

دکتر میشل گفت این استراتژی بدون خطا نیست. “اگر انرژی لازم برای نابودی یک سیارک را به درستی محاسبه نکنید، احتمالاً قطعات زیادی تولید خواهید کرد.” – و برخی از آنها می توانند به اندازه ای بزرگ باشند که با انرژی قابل توجهی به زمین برخورد کنند.

هیچ کس نمی خواهد صبر کند تا یک بمب هسته ای بتواند زمین را نجات دهد. اما انسان ها ممکن است چاره ای نداشته باشند: ناسا تخمین می زند که حدود 17000 سیارک بزرگتر از 140 متر در نزدیکی زمین وجود دارد که هنوز شناسایی نشده اند.

دانشمندان در تلاشند تا احتمال پنهان شدن سیارک ها را کاهش دهند. تلسکوپ فضایی آینده ناسا قصد دارد دو سوم این تهدیدات کوچک را شناسایی کند. موفقیت می تواند برای مردم این کره خاکی تسکینی باشد، زیرا آنها بیش از هرکس دیگری که می خواهد از چشمان آنها پنهان بماند، خوشحال هستند.